Ik kijk in je ogen
en zie hoe je vuur
daar brandt
Felgele vlammen
likkend aan mijn lichaam
Klaar om te verslinden
maar zonder te branden
Je eet me op
en sleurt me mee
in de brandende kern
van wie jij bent
Waar ik word verwarmd
in het licht van je zijn
Het licht dat mij omarmt
voorzichtig
maar onbeweeglijk vasthoudt
Je vuur raakt me diep
in de kern van wie ik ben
en wakkert daar
Mijn eigen brand
nog verder aan
Heeft het nu eindelijk
een richting gevonden
In plaats van mijzelf
eraan te branden
Laat ik de vlammen
mijn lichaam koesteren
En zonder te beschadigen
brandmerk je mijn zachte
kwetsbare huid
Met de striemen van je passie
laat je me voelen
van wie ik ben
En spelend met dit vuur
doe ik niets liever
Dan je laten zien van wie ik ben
Hersenkronkels 