Kwijt

Ik ben je verloren
Ergens
tussen wanhoop
en verdriet in
ben ik je kwijtgeraakt
En nu ik hier zo lig
Starend
naar wat had kunnen zijn
Wat had moeten zijn
Komt het besef binnen
met onmenselijke kracht
Dat de blik
waar je me eens mee verrijkte
nu slechts een vage waas lijkt te zijn
En de kracht die ooit in me woedde
lijkt te zijn vervangen
door niets dan chaos
en leegte
Het doet me pijn om te zien
dat het kleine meisje
die ooit droomde van zoveel meer
Nu hopeloos ineen is gestort
en stervend op de grond ligt
Eenzaam en alleen
Ergens
tussen verdriet
en pijn in
ben ik je verloren
En het spijt me oneindig
dat ik niet beter voor je kon zorgen
dat ik je niet kon beschermen
Als het kon
nam ik je in mijn armen
en hield ik je dicht tegen me aan
zorgde ik dat je nooit alleen was
Maar ik ben bang
dat niemand me ooit geleerd heeft
Hoe